Ιστορίες οικογενειακής τρέλας

Νομίζω πως η οικογένεια μου δεν είναι νορμάλ. Για πολλούς λόγους:

1- Στο βραδινό τραπέζι δεν συζητάμε για την μέρα μας, αλλά για την καημένη την Μυρτώ (βλ. σαπουνόπερα "Έρωτας") που 2 σεζόν τώρα, ακόμα δεν βρήκε την ευτυχία.

Το ότι το ζούμε, είναι πιο ανησυχητικό, από το ότι το συζητάμε.

2- Η μάνα μου δεν με ρωτάει "τι κάνεις παιδί μου;", αλλά "ποιόν έφαγες σήμερα;"(βλ.blogoφονίες)

Αχ αυτές οι μανούλες, ζουν το άγχος των παιδιών.....

3- Όταν παίζουμε μπιρίμπα φωνάζουμε με τέτοια ένταση, που οι γείτονες νομίζουν ότι σφαζόμαστε.

Αφού δεν φώναξε κανείς αστυνομία πάλι καλά.

4- Ποτίζουμε ουίσκι το σκύλο.

Ευτυχώς πίνει και καφέ, οπότε δεν έχουμε πρόβλημα αν σουρώσει.

[Τα παραπάνω ουδεμία σχέση έχουν με τη φαντασία και ο σκύλος παραμένει μεθυσμένος.]