Έτσι μου ήρθε

Τύποι blogger:

1- Ο σοβαρός: διαβάζει τα πάντα και έπειτα κάνει την κριτική του. (Στο όνομα της σοβαρής δημοσιογραφίας πάντα)

Μεγάλε σόρρυ κιόλας, αλλά παίρνω εφημερίδα. Και γενικά, μην προσπαθείς να "μιμηθείς". Κάντο μόνο σου. Άλλωστε, ποιός σου είπε, ότι στις στροφές πιάνει πάντα το χειρόφρενο;

2- Ο διασκεδαστής: καυστικός (που το λατρεύω) με τα τεκτενόμενα γύρω του. Αλλά θυμίζει Λαζόπουλο και μεταξύ μας, προτιμώ τον αυθεντικό Λάκη.

Το έχεις με τη σάτυρα. Δεν διαφωνώ. Αλλά βρες κάτι πρωτότυπο, τη Ρούλα πολύ τη φάγαμε στη μάπα.

3- Ο λογοτέχνης: Συγγραφικό πνεύμα. Και οικονομικό. Μην αγοράζεις, εδώ τα έχουμε όλα.

Μαζί σου. Το' χεις, δεν το' χεις, εγώ δηλώνω ψαγμένος (διαβάζω τα πάντα για να κοκορέυομαι μετά). Αλλά θα γράψεις τίποτα καινούριο ή θα νομίζω ότι κάνω επάναληψη για τηλεπαιχνίδι;

4- Ο κλαψομούνης : Προσωπικά δράματα και πάθη. Τύφλα να΄χει ο Ξανθόπουλος και η Βούρτση.

Δεν έχει σημασία τι λες, αλλά πως. Εσύ παιδί μου είσαι drama queen. Χαραμίζεσαι. Πήγαινε σε reality ή στο Hollywood. Καριέρα σίγουρη. Ενώ εδώ...σε κράζει η κάθε Κατίνα.

5- Ο ακομπλεξάριστος: Γράφεις ό,τι να' ναι και όποτε να΄ναι. Αναλόγως το πλευρό που ξύπνησες και τη διάθεση σου.

Μαγκιά σου. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Και αν δεν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας σε αυτά που γράφεις, πάλι μαζί σου. Άλλωστε η ίδια η ζωή αστεί0 είναι.

ΥΓ. Δεν εξαιρώ εαυτόν από τις κατηγορίες. Μάλλον ανήκω σε αρκετές. Αλλά σημασία έχει το κίνητρο. Επειδή πολλά διαβάζω, πολλά ακούω και τίποτα δεν βλέπω... Δεν κάνουμε κίνημα, δεν κάνουμε επανάσταση. Το μακρύ μας και το κοντό μας γράφουμε, αλλά γουστάρουμε... και τότε βγαίνει καλό. Τότε βγαίνει εμείς.

Τρόποι αντιμετώπισης του ροχαλητού

1- Αν ροχαλίζει ο μπαμπάς, η μαμά, ο αδερφός ή η αδερφή.

Τρόπος αντιμετώπισης: κλωτσάς ή τους σκουντάς. Αν δεν πιάσει, απλά πας και κοιμάσαι στον καναπέ.

2- Αν ροχαλίζει ο γκόμενος ή η γκόμενα.

Τρόπος αντιμετώπισης: φεύγεις την σωστή στιγμή. Μόλις τον/την έχει πάρει ο ύπνος. Αθόρυβα να μην σε καταλάβει. Αν ήταν καλός/ή του αφήνεις το τηλέφωνο σου. Πας και κοιμάσαι ήσυχα στο κρεβατάκι σου.

3- Αν ροχαλίζει ο σκύλος σας.

Τρόπος αντιμετώπισης: δεν τον κλωτσάς γιατί ή θα σε δαγκώσει ή θα αλλάξει θέση και θα πιάσει περισσότερο χώρο στο κρεβάτι. Να πας στον καναπέ δεν παίζει, αφού το πιστό τετράποδο θα έρθει μαζί σου. Άρα η λύση είναι μία. Όχι δεν σκοτώνεις το σκυλο, παίρνεις ωτοασπίδες. Πώς θα ακούς το ξυπνητήρι για να πας στη δουλεία;

Αααα, όλα τα μεγάλα σχέδια, ενέχουν ένα μικρό ρίσκο. Το ερώτημα είναι: το παίρνεις;

Πηδήματα για επιτυχημένο μπλογκ

Πήδ(β)ημα 1: Να έχεις μια ανησυχία, μια κατάθλιψη. Να κλαίγεσαι ρε παιδί μου, πως το λένε.

Βαθμός επισκεψιμότητας στο μπλογκ: μεγάλος στην αρχή. Κάθε πικραμένος θα πάθει ταύτιση. Τη μιζέρια όμως πολλοί αγάπησαν, το μίζερο ουδείς. Βρες και μια άλλη ζωή, γιατί τα 15 λεπτά δόξας σου, πέρασαν.

Πήδ(β)ημα 2: Να κράζεις τους πάντες και τα πάντα. Όχι από άποψη, ούτε με επιχειρημάτα. Αν είναι να το κάνεις, να το κάνεις σωστά. Έτσι, χωρίς λόγο, γιατί μπορείς.

Βαθμός επισκεψιμότητας: μέτριος. Και αν έρχονται, θα έρχονται να σε κράζουν. Γιατί; Χωρίς λόγο, γιατί μπορούν. Νόμιζες είσαι ο μόνος;

Πήδ(β) ημα 3: Να το παίζεις διανοούμενος. Μην με ρωτάς πως γίνεται. Μπλογκερ είμαι, όχι θεός.

Βαθμός επισκεψιμότητας: μεγάλος. Θα έρχονται όλοι. Και αν δεν καταλαβαίνεις τι σχολίαζουν, δες το σαν ισοπαλία. Ούτε εκείνοι καταλαβαίνουν τι γράφεις, αλλά είναι της κουλτούρας, όπως εσύ.

Πήδ(β)ημα 4: Να είσαι δήθεν. Έλα που δεν μπορείς. Φόρα το κοστουμάκι σου όπως πάντα.

Βαθμός επισκεψιμότητας: κοσμοσυρροή σου λέω. Απλά σκέψου από που πήρες το κοστούμι και πόσοι ψωνίζουν στο ίδιο μαγαζί.

Πήδ(β)ημα 5: Να γράφεται ότι θέλετε, όπως θέλετε και όποτε θέλετε. Με άποψη, τη δική σας.

Βαθμός επισκεψιμότητας: εξαρτάται. Μπορεί να πιάσει, μπορεί και όχι. Εξάλλου όλοι οι μεγάλοι μετά θάνατον αναγνωρίστηκαν. Το θετικό είναι ότι είστε αυθεντικοί. Αρκεί να παραμείνετε.

[Με αφορμή μια συζήτηση με τον Mr. Wrong guy και γιατί καιρό τώρα, βλέπω κουλαμάρες και δεν κρατιόμουν η έρμη η Κατίνα.]