Έτσι μου ήρθε

Τύποι blogger:

1- Ο σοβαρός: διαβάζει τα πάντα και έπειτα κάνει την κριτική του. (Στο όνομα της σοβαρής δημοσιογραφίας πάντα)

Μεγάλε σόρρυ κιόλας, αλλά παίρνω εφημερίδα. Και γενικά, μην προσπαθείς να "μιμηθείς". Κάντο μόνο σου. Άλλωστε, ποιός σου είπε, ότι στις στροφές πιάνει πάντα το χειρόφρενο;

2- Ο διασκεδαστής: καυστικός (που το λατρεύω) με τα τεκτενόμενα γύρω του. Αλλά θυμίζει Λαζόπουλο και μεταξύ μας, προτιμώ τον αυθεντικό Λάκη.

Το έχεις με τη σάτυρα. Δεν διαφωνώ. Αλλά βρες κάτι πρωτότυπο, τη Ρούλα πολύ τη φάγαμε στη μάπα.

3- Ο λογοτέχνης: Συγγραφικό πνεύμα. Και οικονομικό. Μην αγοράζεις, εδώ τα έχουμε όλα.

Μαζί σου. Το' χεις, δεν το' χεις, εγώ δηλώνω ψαγμένος (διαβάζω τα πάντα για να κοκορέυομαι μετά). Αλλά θα γράψεις τίποτα καινούριο ή θα νομίζω ότι κάνω επάναληψη για τηλεπαιχνίδι;

4- Ο κλαψομούνης : Προσωπικά δράματα και πάθη. Τύφλα να΄χει ο Ξανθόπουλος και η Βούρτση.

Δεν έχει σημασία τι λες, αλλά πως. Εσύ παιδί μου είσαι drama queen. Χαραμίζεσαι. Πήγαινε σε reality ή στο Hollywood. Καριέρα σίγουρη. Ενώ εδώ...σε κράζει η κάθε Κατίνα.

5- Ο ακομπλεξάριστος: Γράφεις ό,τι να' ναι και όποτε να΄ναι. Αναλόγως το πλευρό που ξύπνησες και τη διάθεση σου.

Μαγκιά σου. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Και αν δεν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας σε αυτά που γράφεις, πάλι μαζί σου. Άλλωστε η ίδια η ζωή αστεί0 είναι.

ΥΓ. Δεν εξαιρώ εαυτόν από τις κατηγορίες. Μάλλον ανήκω σε αρκετές. Αλλά σημασία έχει το κίνητρο. Επειδή πολλά διαβάζω, πολλά ακούω και τίποτα δεν βλέπω... Δεν κάνουμε κίνημα, δεν κάνουμε επανάσταση. Το μακρύ μας και το κοντό μας γράφουμε, αλλά γουστάρουμε... και τότε βγαίνει καλό. Τότε βγαίνει εμείς.