Σύμπαν ευχαριστώ

Γενικά πιστεύω πως το σύμπαν έχει συνωμοτήσει εναντίον μου.

Αυτά όμως είναι από άλλο μπλογκ, σε αυτό το σύμπαν μου κάνει δωράκια.

Όποτε δεν είμαι καλά, κάτι γίνεται και ή κάποιον βλέπω και χαίρομαι ή κάτι ακούω και χαζογελάω. Δεν ξέρω πως τα καταφέρνει.

Σήμερα αν καταλάβατε, δεν ήμουν καλά. Ξύπνησα με τρομερό πονοκέφαλο, που δεν οφείλεται στις ημικρανικές μου κρίσεις (όχι ότι δεν με έχουν πιάσει και αυτές, αλλά λέμε), αλλά στην κατανάλωση αλκοόλ. Τεσπά.

Καθώς περίμενα για το λεωφορείο ή ταξί, ότι έρθει τέλος πάντων, βλέπω δύο τύπους με μηχανάκι να σταματάνε μπροστά μου, σχεδόν, να παρκάρουν και να παίρνουν κάτι αφίσες από μια τσάντα και να ετοιμάζονται να τις κολλήσουν. Πάνω που ήμουν έτοιμη να αρχίζω να τους βρίζω, από μέσα μου πάντα (γιατί μπήκαν σχεδόν μπροστά μου, σαν να μην φαίνομαι), κοιτάω τον έναν και μένω.

Ακολουθεί μικρή παρένθεση για να καταλάβετε το γιατί.

Εγώ παρακολουθώ ανελλιπώς μια σειρά, το "One Tree Hill". Γενικά την βρίσκω χαριτωμένη, αλλά παίζει και ο Chad Michael Murray οπότε ήρθε και έδεσε. Για όσους τον ξέρουν, χαίρομαι για όσους τον αγνοούν, ντροπή σας. Ο τύπος είναι κούκλος, αλλά όπως πάντα μόνο σε μένα θα αρέσει.








Ο ένας λοιπόν από τους δύο με το μηχανάκι ήταν ίδιος, ίδιος λέμε. Και μάλλον το σύμπαν είχε κέφια σήμερα, γιατί ήταν ίδιος αλλά στην αγαπημένη μου συσκευασία : μακρύ μαλλί, γυαλιά, κτλ.

Γι' αυτό έμεινα στην αρχή και κοίταζα, προσπαθούσα να θυμηθώ τι μου θυμίζει.

Για τους περίεργους, το σύμπαν έκανε το δωράκι του, αλλά έσπασε και την πλάκα του. Μόλις θυμήθηκα τι μου θύμιζε και αποφάσισα να τον χαζεύω.... ήρθε το λεωφορείο. Χεχε